jueves, 8 de noviembre de 2012

Sarrerak eta Irteerak

• Sarrera:
Funtsezkoa da haurreskolara sartzeko unea eta une horretan egiten dena zaintzea, adin horietako haurrentzat etxetik irtetea, eta, batik bat, maite dituzten pertsonengandik urruntzea larrigarri gerta baitaiteke.

Familiarekin batera jardutea behar-beharrezkoa da haurrak onartuak senti daitezen, bai familiaren aldetik, bai hezitzaileen aldetik, bai gainerako haurren aldetik. Haurrak hizketan lasaian ikusten baditu senideak eta hezitzailea, leku seguruan dagoela pentsatuko du.

Egunero, haurreskolara sartzean, gozo-gozo hartuko ditugu haurrak, eta haurren egoerari buruz hitz egingo dugu familiarekin. Beharrezkotzat jotzen badugu, haurren objektu pertsonalak ekartzeko eskatuko dugu, etxearen/familiaren ordezko-lanak egin eta urruntzeune hori gainditzen lagun diezaieten. Haurreskolara sartzeko moduak eragina izan dezake haurrak egunaren zati handi batean izan dezakeen jarreran.

Haurreskolako kideekin elkartzen diren unea garrantzitsua da haurren arteko elkarreragina eta adiskidetasuna garatzen hasteko; beraz, harreman horiek sortzen lagunduko diegu. Une horretan ez dugu talde handiko proposamenik egingo, hezitzaileak haur bakoitza modu indibidualean tratatu dezan, taldean barneratzen doazen moduan. Horrela, exigentzia handirik gabe, jarduera eta harreman-motak aukeratzen utziko diegu.

• Irteera:
Haurreskolan eguna eman ondoren, haurrak senideekin berrelkartzen dira irteeran. Garrantzitsua da une hori behar bezala antolatzea, guztiontzat une atsegina izan dadin.

Irteerako orduan, helduen joan-etorriarekin batera, emozioak eta sentimenduak biziagotu egiten dira, eta haurrak urduri jar daitezke, espero duten pertsona edo pertsonak azaldu arte. Hortaz, aintzat hartu beharko dugu egoera hori, eta, posible bada, jarduera- eta harremanmotak aukeratzen utziko diegu, senideak iritsi arte.

Haurreskolara sartzean egin dugun moduan, espazioen eta pertsonen aldaketa errazten saiatuko gara helduok. Horretarako, prestaketa-jarduerak egingo ditugu (agurreko kanta abestu, eguneroko lanak egin, etab.), gertatuko dena iragarri eta haurrek gertaerok aurreikus ditzaten laguntzeko.

Senideak, berriz, irrikaz egon daitezke haurrek eguna nola igaro duten jakiteko, eta, ondorioz, normala izango da informazioa trukatzea haurrarekin edo hezitzailearekin, bai hitzez, bai idatzizko oharren bidez.

Eguneroko Egitekoak

Hezitzaileek zaintza-lanak egiten dihardute lanaldiaren zati handi batean (besteak beste, jaten ematen, pixoihalak aldatzen eta atseden-denborak antolatzen); hau da, egunerokoak eta ohikoak dituzten lanak egiten. Une horiek oso baliagarriak izan daitezke haurrek ikas dezaten.
Hezitzaileek, hortaz oharturik, une horiek aprobetxatzen dituzte eskatutako helburu asko betetzeko, zaintza horiek, haurren behar biologikoei erantzuteaz gain, haurren garapena bermatzen eta sustatzen baitute:

· Beren buruaz, beren sentimenduen eta gorputzaren aukerez jabetzen laguntzen die haurrei.
· Etengabe pizten eta elikatzen dute zentzumenen mundua.
· Garrantzitsuak dira haurrek hizkuntza eskuratu eta gara dezaten, haientzat oso esanguratsua den      testuinguruan egiten baitira.
· Erabakigarriak dira harreman eta lotura emozionalak sortzeko (begiradak, gorputzen kontaktua, keinuak, eskaerak, hitzez emandako erantzunak, maite-maite egitea...)

Hauek izan daitezke eguneroko eginkizun ohikoenak edo esanguratsuenak:
· Sarrerak eta irteerak.
· Korroa (adinera egokitzen bada).
· Higienea eta zainketa pertsonala.
· Atsedena.
· Jatorduak.